piątek,
Komputer EDSAC
6 maja 1949 roku uruchomiono pierwszy program na komputerze EDSAC. Komputer ten został skonstruowany przez zespół Maurice'a Wilkesa z University of Cambridge Mathematical Laboratory.
EDSAC to akronim Electronic Delay Storage Automatic Calculator. Komputer zbudowano zgodnie z architekturą von Neumanna. W maszynie wykorzystano pamięć na rtęciowych liniach opóźniających oraz lampy próżniowe dla układów logicznych. W 1953 roku David Wheeler rozszerzył konstrukcję rejestr indeksowy.
Prace nad komputerem spierała brytyjska firma J. Lyons & Co. Ltd., która na bazie swoich doświadczeń z EDSAC później zbudowała pierwszy komercyjnie wykorzystywany komputer LEO I. Na rozwiązaniach przyjętych w maszynie EDSAC wzorowali się inni budowniczowie komputerów, m.in. polski inżynier Romuald Marczyński w projekcie EMAL (Elektronowa Maszyna Automatycznie Licząca).
6 maja 1949 roku EDSAC wykonał pierwszy program. Nie był to pierwszy komputer wykonujący zapisany program, ale był pierwszą maszyną wykorzystaną w praktyce, która przez kilka lat pracowała na potrzeby badań uniwersyteckich. Maszyna została wycofana z użytkowania 11 lipca 1958 roku, kiedy zastąpił ją komputer EDSAC 2.
EDSAC nie został zachowany. W 2011 roku brytyjskie National Museum of Computin w Bletchley Park, które zajmuje się m.in. rekonstrukcjami systemów informatycznych, rozpoczęło prace nad budową działającej repliki komputera EDSAC. W 2013 roku, w setną rocznicę urodzin szefa projektu EDSAC Maurice'a Wilkesa zaprezentowano kilka działających podstawowych elementów maszyny.
