czwartek,
Intel 80286
1 lutego 1982 roku po raz pierwszy oficjalnie zademonstrowano 16-bitowy procesor Intel 80286. Układ składał się z 134 tysięcy tranzystorów. Początkowe modele pracowały z częstotliwością 6 lub 8 MHz, później osiągnięto wynik 12,5 MHz. Był to jeden z przełomowych produktów – wprowadzono nowe instrukcje, tryb chroniony (tryb adresowania pamięci) i przeprojektowany układ DMA (Direct Memory Access). Tryb chroniony pozwolił na adresowanie pamięci przekraczającej wielkość 1 MB i wprowadził wiele udogodnień wspierających wielozadaniowość, m.in. segmentację i stronicowanie pamięci, sprzętową ochronę pamięci, technikę wywłaszczania procesów. Układ zawierał 134 tysiące tranzystorów, 24-bitowa szyna adresowa pozwalała adresować do 16 MB pamięci RAM, jednak przy ówczesnych cenach układów i raczej skromnych wymaganiach dostępnych programów komputery PC rzadko wyposażano w więcej niż 1 MB RAM.
Dla 80286 zaprojektowano koprocesor arytmetyczny 80287, w większości płyt głównych pracował on asynchronicznie w stosunku do procesora głównego (inne taktowanie), przez co był wrażliwy na niewłaściwie napisane programy – czasami po zastosowaniu koprocesora mogły one pracować wolniej. W normalnej sytuacji 80287 dawał kilkudziesięciokrotny przyrost prędkości obliczeń. Układ 80286 wymagał 8-bitowego kontrolera magistrali Intel 82288. Intel 80286 miał jedną istotną wadę – po przełączeniu w tryb chroniony, powrót do trybu rzeczywistego wymagał restartu procesora, jego następca – Intel 80386, był wolny od tego mankamentu.
80286 zastosowano we wprowadzonym w 1984 roku komputerze IBM PC/AT, w kompatybilnych z nim maszynach układ wykorzystywano do wczesnych lat dziewięćdziesiątych – obecnie nie spotyka się tak „długowiecznych” procesorów.
