piątek,
3dfx Interactive
Firma została założona w 24 sierpnia 1994 roku w kalifornijskim San Jose przez Rossa Smitha, Scotta Sellersa i Gary’ego Tarolli. Wcześniej wspólnicy byli pracownikami Silicon Graphics Inc. – przedsiębiorstwa znanego z produkcji wysokiej klasy sprzętu komputerowego przeznaczonego do produkcji grafiki komputerowej. Nazwa „3dfx” pochodzi od angielskiego „three dimensional effects” – efekty trójwymiarowe.
W 1996 roku pojawił się pierwszy szeroko znany produkt 3Dfx Interactive, układ graficzny Voodoo Graphics, zwany później jako Voodoo 1. W tym okresie istniały już podobne rozwiązania, jednak oferował on wyższy poziom wydajności niż wyroby konkurencji i często mówi się, że był to pierwszy akcelerator 3D. Przyjmuje się, że od Voodoo Graphics rozpoczęła się era pełnego trójwymiaru w komputerach osobistych.
Voodoo był kartą rozszerzeń PCI 2.1 zawierającą dwa układy – Texelfx i Pixelfx. Do pracy wymagana była jeszcze obecność dodatkowej, podłączonej do akceleratora specjalnym zewnętrznym kablem dowolnej karty graficznej 2D. Podczas przejścia w tryb 3D karta dwuwymiarowa była wyłączana. Specjalnie dla układów z serii Voodoo, firma 3dfx opracowała API 3D nazwane jako Glide. Mieszanka wydajnego sprzętowo Voodoo Graphics i Glide – łatwego do użycia API, zaowocowała dominacją na rynku gier w drugiej połowie lat dziewięćdziesiątych.
Druga karta 3dfx, Voodoo Rush, była połączeniem akceleratora 2D oraz akceleratora 3D Voodoo Graphics. Eliminowało to konieczność stosowania dodatkowej karty, jednak Voodoo Rush nigdy nie zyskał dużej popularności. Kolejny produkt firmy w postaci akceleratora grafiki Voodoo 2 oprócz dawał możliwość łączenia szeregowo dwóch kart, co dawało jeszcze większą wydajność. Było to pionierskie rozwiązanie nazwane jako SLI (Scan Line Interleave bądź Scalable Link Interface) polegające na przeplatanie linii obrazu – pierwsza karta generowała obraz składający się tylko z linii nieparzystych, druga zaś z linii parzystych. Finalnie dawało to jedną klatkę.
Pod koniec 1998 roku na rynek trafiła karta Voodoo Banshee. Wyrób ten był niskobudżetowy i zawierał wiele kompromisów technologicznych, jednak ze względu na cenę sprzedawał się bardzo dobrze. Kolejnymi produktami ze stajni 3dfx były Voodoo 3 oraz Voodoo 4. W tym okresie do głosu doszła konkurencja, karty Nvidia GeForce 2 i ATI Radeon, oferowały wyższą wydajność za tę samą cenę.
Pod koniec 2000 roku firma 3dfx stała się niewypłacalna i ruszyły liczne procesy windykacyjne. 15 grudnia 2000 roku ogłoszono upadłość przedsiębiorstwa. Jako jedną z przyczyn upadku 3dfx uważa się nadmierny nacisk kierownictwa na badania i rozwój. Seria Voodoo była drogim rozwiązaniem, co pozbawiało firmę zysków z rynku średnich i niskich kart. Najistotniejsze aktywa 3dfx za 69 milionów dolarów przejęła Nvidia, większość zespołu pracującego na Voodoo włączono do prac nad serią GeForce FX.
