poniedziałek,
Krzyż Armii Krajowej
Krzyż Armii Krajowej to odznaczenie wprowadzone w dwudziestą drugą rocznicę wybuchu powstania warszawskiego.
„Krzyż jest symbolem bezgranicznej ofiarności i poświęcenia w walce z okupantem i jednocześnie widomym znakiem rzetelnie spełnionego obowiązku żołnierskiego”
–– Generał Bór-Komorowski na zjeździe żołnierzy AK w 1966 roku.
W 1966 roku były dowódca Armii Krajowej generał Tadeusz Bor-Komorowski był przewodniczącym rady naczelnej Koła AK w Londynie. Z jego inicjatywy 1 sierpnia 1966 roku ustanowiono Krzyż Armii Krajowej. Regulamin Krzyża Armii Krajowej opracowała komisja pod przewodnictwem byłego członka Komendy Głównej AK generała Karola Ziemskiego. Projekt odznaczenia wybrano na drodze konkursu, który wygrał były żołnierz AK inżynier Andrzej Bobrowski.
Na mocy regulaminu ustanowionego w Londynie Krzyż Armii Krajowej przyznawano członkom AK bez względu na długość służby oraz osobom nienależącym do AK, które walczyły z okupantem i oddały zasługi na rzecz tej organizacji. Odznaczenie nadawano w Londynie i mogli je otrzymać także obcokrajowcy. Pierwszy Krzyż Armii Krajowej pośmiertnie otrzymał generał Stefan „Grot” Rowecki.
Krzyża Armii Krajowej nie przyjęto do systemu odznaczeń PRL. Po przemianach ustrojowych w Polsce, w 1992 roku Krzyż Armii Krajowej został uznany za polskie odznaczenie wojskowe, nadawane przez Prezydenta RP. Tryb jego nadawania określało rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 listopada 1992 roku w sprawie szczegółowego trybu nadawania Krzyża Armii Krajowej i Krzyża Batalionów Chłopskich oraz w sprawie wzoru i szczegółowego trybu nadawania Krzyża Narodowego Czynu Zbrojnego. Autorem współczesnej wersji odznaczenia był rzeźbiarz i medalier Edward Gorol. Z dniem 8 maja 1999 roku zakończono nadawanie Krzyża Armii Krajowej.
